Nieuwe regels voor rekenen van btw aan buitenlandse consumenten

wet en regelgeving voor webshops

Levert u aan consumenten en bestaat de dienstverlening uit “telecommunicatiediensten”, “omroepdiensten” of “diensten die worden verricht langs elektronische weg”, dan gelden er sinds 1 januari nieuwe regels voor het rekenen aan btw. Diensten die worden verricht langs elektronische weg zijn bijvoorbeeld ook hosting, registreren van domeinnamen, cloud dienstverlening, leveren van software/ebooks etc., maar niet! het kopen van producten.

Belastingregels bij cross border e-commerce

De grootste verandering is dat dienstverleners het btw-tarief moeten rekenen aan de consument conform het land waar die consument gevestigd is. De reden is dat daar de btw moet worden afgedragen door de ondernemer. Voorheen kon een Nederlandse leverancier gewoon overal 21% rekenen, maar hij moet onder de nieuwe regelgeving aan bijvoorbeeld een Duitse klant 19% en een Deense 25% rekenen. Dit geldt ook enkel voor consument-klanten. Idee is dat een bedrijf niet vanuit een land met een laag btw tarief kan leveren naar alle ander EU-landen, om zo “oneerlijke concurrentie” tegen te gaan.

Dit is natuurlijk ontzettend onhandig, omdat een dienstverlener dus van elke klant moet weten waar hij vandaan komt en de prijs daarop moet aanpassen. Prijzen moeten aan consumenten immers direct inclusief btw worden weergegeven en verschillen nu dus per type klant. Hoe dit real-time op bijvoorbeeld een website te implementeren, dat is al een lastige vraag. En daarmee is al direct het eerste probleem ontstaan. Dit staat in samenhang met het volgende probleem, hoe weet een aanbieder sowieso waar de klant gevestigd is?

Bewaartermijn is 7 jaar

Het vaststellen van de vestigingsplaats (belangrijk voor administratie en aangifte en een verplichting) kan volgens de verordening op verschillende manieren. Dit is onder andere via het IP adres, via netnummers/codes bij afname telefonie, het adres zelf en bijvoorbeeld via betaal/bankgegevens. Er moet dus ook heel wat geregistreerd en/of gevraagd gaan worden. Daar komt bij dat deze gegevens 10 jaar bewaard moeten worden. De huidige fiscale regels kennen een bewaartermijn van 7 jaar.

Daarnaast, zonder daar dieper op in te gaan, strookt dit niet altijd met andere regelgeving. Het opslaan van creditcardgegevens is aan regels gebonden en uiteraard moet er voor de verwerking van persoonsgegevens soms toestemming worden verkregen. Bij de levering van een e-book heb je eigenlijk genoeg aan een emailadres, de rest van de persoonsgegevens is niet nodig. Nu zou je die dus ineens wel moeten vragen terwijl dit volgens privacywetgeving “niet altijd noodzakelijk is”.

Bovendien moet een dienstverlener twee (zoals hierboven genoemde) afzonderlijke, niet tegenstrijdige bewijsstukken hebben. Dus en! bankgegevens en! adresgegevens (of een andere combinatie). Niet tegenstrijdig houdt in dat het IP-adres niet uit een ander land mag komen dan bijvoorbeeld het land waar de consument gevestigd is. Voor een aantal diensten is hier een uitzondering op, zoals voor bijvoorbeeld het aanbieden van Wi-Fi in hotels. De klant is daar immers niet gevestigd. Maar wat als een klant via een VPN bestelt, of foutieve gegevens opgeeft?

MOSS

Tot slot is er nog de aangifte verplichting. Om te voorkomen dat een ondernemer zich nu in alle lidstaten moet registreren, omdat hij belastingplichtig is in het land waar zijn afnemers zitten, is het mogelijk om alles via de Belastingdienst te laten lopen. Nederlandse dienstverleners kunnen een zogenaamde mini one-stop registratie (MOSS) doen bij de Nederlandse Belastingdienst. Er kan dan aangegeven worden per land/per klant hoeveel daar “verkocht is” en vervolgens zal achter de schermen door de Belastingdienst het geld naar het desbetreffende land worden doorgestuurd.

Hoewel de achtergrond begrijpelijk is en er via de MOSS wel wordt meegedacht aan de veranderingen, is het vooral de praktijk (prijzen op websites, achterhalen van klantgegevens) die zorgelijk is en het de vraag is of dienstverleners internationaal blijven opereren of zich toch maar weer op een enkel land gaan richten, iets dat juist niet de bedoeling is van EU regelgeving.

Dit expertblog is een bijdrage van Maarten Braun, juridisch adviseur bij ICTRecht. Lees ook de andere publicaties van Maarten.

In de serie Webwinkelregels:

Terugbetalen als een klant retourneert

De terugbetaaltermijn bij een retour

Waardevermindering bij retour

In de serie Nieuwe consumentenwetgeving:

De nieuwe consumentenwetgeving in 2014: wat betekent dat voor webwinkels?

De nieuwe consumentenwetgeving in 2014: wat betekent dat voor webwinkels? – Deel 2

In samenwerking met ICTRecht en Juridox stelt Internetkassa.nu een aantal juridische documenten beschikbaar. U vindt hier onder andere gratis documentatie voor een disclaimer en het herroepingsrecht, maar ook Algemene Voorwaarden op maat en een Privacyverklaring.


Een Expert Blogger is een bijdrage geschreven door een specialist uit de branche. Dit kan iemand zijn met expertise op Online Betalen, FinTech, Wet en Regelgeving of PSD2, maar ook op het gebied van online marketing of e-commerce in het algemeen! Kortom; actueel en informatief, gericht op de online ondernemer. Heb jij expertise en wil jij die delen met de achterban van Internetkassa.nu? Pitch jouw idee op redactie@internetkassa.nu