Openbaar Ministerie, politie en de banken gaan intensiever samenwerken bij de aanpak van internetoplichting. Zo blijkt uit een convenant dat de betrokken partijen afgelopen week hebben gesloten. ABN Amro, ING, Rabobank en SNS gaan rekeningen van dubieuze verkopers sneller sluiten, op basis van automatische meldingen aan het Landelijk Meldpunt Internetoplichting (LMIO).
Uit de aankondiging blijkt een strengere aanpak van oplichters en een betere samenwerking tussen de betrokken partijen: ‘Indien bij het LMIO meerdere aangiftes zijn gedaan waarin hetzelfde bankrekeningnummer wordt genoemd, stuurt het LMIO een bericht aan de betreffende bank. Hierin wordt mede namens de Officier van Justitie melding gemaakt van een sterk vermoeden van schuld van de gebruiker van de rekening. Op basis hiervan neemt de bank maatregelen. Deze kunnen bestaan uit het aanspreken van de cliënt, het blokkeren van diens rekening en het beëindigen van de bankrelatie.’
Digitale schandpaal?
Op zich natuurlijk een uitstekend initiatief, want de malafide verkopers dienen te worden aangepakt. Deze kleine groep zet een veel grotere groep bonafide webwinkeliers in een zeer kwaad daglicht. Maar hoe wordt de goedwillende webwinkelier beschermd tegen onterechte beschuldiging? Vindt de ‘klagende of ontevreden consument’, door dit laagdrempelige digitale meldpunt, niet te snel een luisterend oor en werk je daarmee de publieke schandpaal niet in de hand? Wij vroegen het Ank van Heeringen, jurist bij belangenvereniging voor webwinkels Thuiswinkel.org, en zij denkt dat het reuze meevalt.
“Het gaat om meerdere meldingen waarbij consumenten zullen aangeven dat er niets is geleverd tegen wel vaak 100% vooruit betaling. Ik ben nog geen kwesties bij de politie tegen gekomen dat er “onzuiverheden” optreden. Ik heb zelf geen ervaring met mijnpolitie.nl, maar weet wel dat er daar een aantal waarborgen zijn ingebouwd om dit soort kwesties te voorkomen. Het is niet zo maar een forum waar een consument zo maar iets kan uiten. Dus naar mijn bescheiden mening is het geen site waar de klagende consument te snel een luisterend oor vindt. Optreden is hard nodig maar dat ligt bij de daarvoor bevoegde partijen.
In de nieuwe aanpak informeert de politie de betreffende bank bij meerdere aangiften tegen hetzelfde rekeningnummer; maar de bank heeft geen opsporings-bevoegdheid, dus wat kunnen zij met dergelijke informatie en werkt dat niet ‘de verkeerde kant’ op? “Ook wij hebben een samenwerking met diverse instanties zoals de politie en de banken. Wat de bank exact doet met de gegevens kun je het beste bij de bank navragen. Onze kracht ligt bij het informatie verschaffen, juist preventief valt daar veel te winnen, heel veel zelfs. We verschaffen informatie aan de consument, aan de partijen met wie we samen werken zoals de politie en de banken.”
Kan een webwinkelier trouwens een beroep doen op (juridische) bijstand van Thuiswinkel.org in een case van een beschuldiging? En hoe behandelen jullie zo’n verzoek?
“We zijn een belangenvereniging, zijn er dus voor onze leden. Wij bieden graag juridische bijstand waar nodig. Als dat gaat over een onterechte beschuldiging dan heb ik een “kort” lijntje naar de politie, directe contacten dus. Onze leden kunnen hiervoor dus bij mij terecht.”
Met de samenwerkingsovereenkomst tussen de Nederlandse Vereniging van Banken (NVB), de vier grootbanken, het Korps Landelijke Politie en openbaar Ministerie wil men de publieksvoorlichting en de onderlinge uitwisseling van informatie verbeteren.
Als belangenbehartiger voor de webshophouders houdt Thuiswinkel.org een vinger aan de pols, en bieden zij aangesloten leden (juridische) bijstand in het geval van een geschil tussen koper en verkoper. Aanpak van internetoplichters is een goede zaak, maar de goede webwinkeliers moeten niet (publiekelijk) de dupe worden van een te vroeg geopperde verdachtmaking of beschuldiging van een ontevreden klant.
Lees ook:
– Tips voor een veilige online betaalomgeving
– Shopping 2020: ‘Digitale weerbaarheid van merchant en consument moet omhoog’
– Online consument: “Lees de ‘bijsluiter’ bij online aankoop”
– Ik wil mijn klanten online laten betalen
