De groeiende populariteit van e-commerce zorgt ook voor een forse toename van het aantal online betaaltransacties. Dat is goed nieuws voor merchants natuurlijk, want die zien de kassa steeds vaker virtueel rinkelen. Toch is er ook een keerzijde: steeds vaker wordt het een merchant aangerekend als er een frauduleuze transactie plaats vindt. Daarnaast wordt het steeds belangrijker om naar de tarieven van het betalingsverkeer te kijken. Elke promillage opslag rekent natuurlijk fors door als het gaat om honderdduizenden transacties of meer.
Tarieven
De tarieven om frauduleuze transacties te onderzoeken gaan binnenkort omhoog bij Mastercard. Dat komt omdat de zogenaamde ‘card brands’ een toename zien in de hoeveelheid chargebacks en omdat ze het risico op het gebruik van betaalmiddelen willen terugbrengen. Dat is aan de ene kant logisch, want uiteindelijk draaien zíj op voor de kosten als er iets mis gaat, maar natuurlijk wél vervelend voor merchants. Niet voor niets is er op veel plaatsen een levendige discussie losgebarsten hoe ‘eerlijk’ deze maatregelen zijn. Is het niet een ordinaire poging om de winstmarges op te schroeven en merchants meer te laten betalen voor hun transacties, zeker nu de EU een maximum heeft gesteld aan de zogenaamde interchange rates ?
IFR
Het is in elk geval duidelijk dat merchants minder zullen betalen voor hun transacties door het in werking treden van de zogenaamde Interchange Fee Regulation (IFR) en dat bedrijven als Mastercard of VISA Europe aanpassingen maken in hun betalingsmodel. De introductie van de chargeback-fee is één van deze maatregelen, die overigens uitsluitend door Mastercard wordt ingevoerd. Een andere belangrijke ontwikkeling is het wegvallen van de limiet waarop chargebacks kunnen worden uitgevoerd, zodat ook kleine bedragen teruggestort kunnen worden als een consument de betaling betwist.
Fraude
Beide maatregelen richten zich met name op het terugdringen van fraude. Elk geval van fraude moet namelijk worden uitgezocht en is dus al snel een forse kostenpost voor de acquirer. Het principe van een transactie met een creditcard is dat een kaarthouder altijd een chargeback kan uitvoeren (uitgezonderd een aantal speciale gevallen) en dat de merchant in zo’n geval moet bewijzen dat de goederen of diensten daadwerkelijk zijn geleverd. Maakt merchant dit onvoldoende aannemelijk dan wordt de betaling op kosten van de webwinkelier terug gedraaid en krijgt hij de kosten doorberekend van zijn acquiring partij. Daarnaast dient een (web)winkelier er voor te zorgen dat het totaal aantal chargebacks een bepaald percentage niet overschrijdt. Gebeurt dit wel dan kunnen er extra kosten (“fines”) in rekening worden gebracht door de creditcard acquirer. Het is voor alle betrokkenen dus zaak het risico op een chargeback te minimaliseren.
In sommige industrieën zijn chargebacks een reëel punt van zorg, omdat juist daar (leveren van content, diensten) moeilijk aangetoond kan worden dat de goederen daadwerkelijk zijn geleverd. Met andere betaalmiddelen speelt dit probleem overigens veel minder: betalingen via iDeal, eenmalige machtigingen, incasso’s of uitgestelde betalingen kennen geen chargebacks, maar weer wel andere typische kenmerken zoals een beperkte beschikbaarheid of het risico dat er geen betaling plaatsvindt.
Het voorkomen van fraude en dus chargebacks
Betalen op internet met een creditcard hóeft echter niet onveiliger te zijn dan het betalen ‘in real life’. Sterker nog, in veel gevallen is het voor e-commerce veel makkelijker om te controleren of een transactie valide is: er zijn allerlei tools, bedrijven en diensten die het merchants makkelijker maken om de fraude terug te brengen. Met het slim inzetten van de juiste tools kan een merchant het risico op fraude behoorlijk terugdringen. In deel 2 van deze serie gaan we nader in op de beste manieren om fraude te voorkomen.
Deze expertbijdrage is een samenwerking tussen internetkassa.nu en Vincent Ossewaarde, PCI-DSS expert en PCI Qualified Security Assessor bij Fortytwo.
